Woensdag 15 maart jl is Bert van Helvoort op 87-jarige leeftijd overleden. Na een kort sterfbed is hij vreedzaam ingeslapen. SCMH zat in het dna van Bert; hij was altijd objectief geïnteresseerd en oordeelde nooit met een gekleurde bril. Met zijn vrijwilligerswerk voor SCMH voetbal is Bert vooral bekend bij de oudere leden van de vereniging.

Kort na de oprichting startte SCMH met twee jeugdteams. De eerste jeugdleiders en –trainers dienden zich aan en Bert werd benaderd om leiding te gaan geven aan de jeugdafdeling. Hij werd hiermee de eerste hoofdjeugdleider van de voetbalvereniging. Tot 1972 heeft Bert deze functie vervuld en hij werd geroemd en gekenschetst als een goed ‘regisseur’. Tijdens de zittingsperiode van Bert steeg het aantal jeugdleden naar bijna 100. Deze werden begeleid door twaalf jeugdleiders. Bijzonder was dat de jeugdleidersvergaderingen destijds werden gehouden op zondagmorgen half 12 in de garage van de hoofdjeugdleider. Bert was ook de eerste gediplomeerde jeugdleider van SCMH; hij slaagde op 13 april 1962. Hij kon andere leiders enthousiasmeren om deze cursus ook te gaan volgen. Bert heeft aan de wieg gestaan van het clubblad voor de jeugd. Vanaf seizoen 1970-71 verscheen SCMH JEUGDNIEUWS wekelijks tijdens het voetbalseizoen. Met enkele leiders nam Bert zitting in de redactie. Vele jaren is het clubblad een gewaardeerd medium in de vereniging gebleken. Een gouden greep derhalve! Nadat Bert met zijn activiteiten voor SCMH was gestopt, bleef hij belangstellend in het wel en wee van alle teams, maar zeker van de jeugdteams. Daarnaast was hij, en zeker toen zoon Joep in de selectie speelde, een vaste supporter langs de lijn.

Gevoetbald heeft Bert zelf ook. Vanaf de oprichting had hij een vaste plek als rechtsbuiten in het eerste team. Als afsluiting heeft hij nog verschillende jaren in een lager team gespeeld en was zelfs bij zijn stoppen, de oudste actieve speler.

Namens bestuur, leden en vrijwilligers wensen wij Familie Van Helvoort veel sterkte voor de komende periode. ‘Bert was een man van weinig woorden; duidelijk herkenbaar voor degenen die bij hem hoorden; een man, papa en opa waarop men kon bouwen; met een woord waarop je kon vertrouwen; zo bescheiden als hij heeft geleefd, zo bescheiden is hij ook gestorven’. Zoals Bert zelf afsloot: ‘T’is goed zo…’.